Güdümlü toplumlarda ortalama radikal bir çemberdir ve vasat otoritelerle yönetilmek çemberin dışındaki, ortanın üstündekiler için bir yok sayılmadır.
Sartre’ın en sevdiği sözcüktür: durum.
Durumun durumla, insanın insanla ilişkisinde ortalama bir otorite var mıdır? Vasatlığı ortam mı belirler, durum mu? Süregeleceği belli olan ve bir standart haline gelen her şey gelişme gibi görünen bir vasatlık değil midir aslında?
Standart, bir vasatlık kodudur.
Önce otoritelerden, sonra toplumdan onay almak standartlarınızı yükseltir. Vasatlığınız gelişir. Sorumlu vasatlardan göreceğiniz baskı, sorumsuz vasatlara uygulayacağınız baskının seviyesini belirler.
Orta; iki karşıt arasında duran tutarlı yol, şey, durum. O halde tutarsızlık vasatlıktan daha güçlüdür. Vasatlıkla müdahale ya da vasatlığı benimseme kılavuzu göreceli işaretler kullanır.
Vasat bir piyes, vasat bir seyircinin, vasat bir kurgu vasat bir okurun belleğinde ilerler.
Ortalama diyaloglar; ortalama eylemleri, ortalama seçimler, ortalama etkileri doğurur. Bu etkiler de ortalama duygusal, ortalama entelektüel ve ortalama fiziksel tepkilere yol açar. Orta yol her zaman empati duyulabilecek bir yol olmayabilir. Risk almak, her zaman ortalamanın vasatlığını bozacaktır.
Ortalamaya kanaat ve öncülük etmek kopya kültürleşmeye yol açar. Çünkü şimdiki ortalama, kültür üretemez; kopyalar. Kopya da bir kültür değildir. Geçmiş ortalamasının ürettiği kültürü şimdinin ortalaması üretememektedir.
Ortalamaya nüfuz eden ortalama, ortalamayı orta şiddette ortalar.
