Sosyal medya, türdeş ya da aykırı ideolojik kamçılarını acımadan kullanır. Bunu yaparken de kitleleri kışkırtan, hipnoz eğitimi almış kalabalık bir yapım ve yönetim ekibiyle çalışır.
Küresel ortaklarını ve seyircilerini arar.
Bireyi, bağından kopmuş bağımsız bir modele dönüştürecek sanal dünya yönetmenleri; felaket seyircileri, cinsiyet seyircileri, gelenek seyircileri, şov seyircileri yaratır.
Sosyal medya kullanıcısı, şekilciliğe bağlı özgüven, rehber alınan sosyal medya mottoları ve afrodizyak formüllerin sarmalında kaybolur.
Yani objektif artık objektif görüntüler verememektedir.
Seksizmin stilize ederek soyduğu kadınlar ve kadınlar kadar soyulmamış erkekler teşhirin özgürlük diye aklandığı alanlar arar.
Sosyal medya, saplantılı insan ruhunu psikolojik tehditlere, tacize ve istismara uğratır. Bu saldırıları bilinçaltınız alır ama bilinç gizli tutar.
Her bir profil, tatmin edenler ve tatmin edilenler kümesinin birer elemanı. Her profilin bir iktidarı, bir muhalifi, bir fanatiği, bir ikonası var.
Sosyal medyanın mahremiyet, etik, ahlak, siyaset raportörleri mikrofonik özgürlük politikası yürütürken bu politika; bir barbarı bir saygına, bir erdemi bir kötülüğe,
bir alçaklığı da bir fazilete bile dönüştürebilir.
Özce;
Godard sinemasındaki kirli ses tekniği bugün sosyal medyanın tamamına uygulanmaktadır.
Fenomenoloji, sosyal medya fenomen günlükleriyle açıklanamaz.
Sosyal medyanın dramaturjisini koşulların kombinasyonu belirler, gerçekler belirlemez.
