1980 ve 1990'ların sonunda, Singapur'daki ebeveynler çocuklarında endişe verici bir değişiklik fark etmeye başladı. Dışarıdan bakıldığında, o dönemin küçük, tropik ülkedesinde insanların yaşam koşulları büyük ölçüde iyileşiyordu.
Özellikle eğitime erişim, bir nesli dönüştürüyor ve refahın kapılarını açıyordu. Ancak olumsuz bir eğilim de vardı: Daha fazla çocuk miyop oluyordu. Singapur'un o dönemde keşfedilen ulusal görme krizi durdurulamadı. Uzağı görememe veya miyop olarak da bilinen rahatsızlığın oranları artmaya devam etti.
Bugün genç yetişkinlerde miyop oranı yüzde 80 civarında olan Singapur, ‘dünyanın miyop başkenti’ olarak anılıyor. Singapur Ulusal Göz Merkezi'nde (SNEC) kıdemli danışman Audrey Chia, ‘20 yıldır [bu] sorunla uğraşıyoruz, bu yüzden neredeyse duyarsızlaşmış durumdayız’ diyor ve ekliyor:
‘Singapur'daki hemen hemen herkes artık miyop.’
Singapur'da yaşananlar tüm dünyada tekrar ediyor gibi görünüyor. Amerika Birleşik Devletleri'nde (ABD) yetişkinlerin yaklaşık yüzde 40'ı miyop, bu oran 1971'de yüzde 25'ti.
Oranlar İngiltere'de benzer şekilde yükseldi. Ancak Güney Kore, Tayvan ve Çin'de yakını görememe sıklığı yüzde 84 ila 97 arasında.
Mevcut eğilimler devam ederse, 2050 yılına kadar dünya nüfusunun yarısı miyop olacak. Ve sorun her zamankinden daha hızlı yayılıyor.
Miyop, Çin'deki çocuklar arasında çarpıcı bir şekilde arttı ve daha ileri yaştaki çocuklar arasında görülme sıklığı yüzde 76-90'a ulaştı. Chia, ‘Son derece ani bir yükseliş oldu’ diyor.
Bunun yanında çocuklarda miyop görülme yaşı ortalama 8 ila12 iken, bu ortalama da aşağı indi.
Bir çocuk ne kadar erken miyop olursa yetişkinlik döneminde miyopları o kadar ilerliyor ve ilerleyen yaşlarda görme kaybı riskiyle yüzleşiyor.
(BBC)
