BEİJİNG, 14 Mart (Xinhua) -- Zaman-sınırlı yemek veya zaman-sınırlı beslenme (TRF), günlük kalori alımını, beslenmenin nitelik ve miktarında değişiklik yapma gereksinimi olmaksızın, günün aktif bölümü içerisinde 6 ila 10 saatlik bir zaman dilimine sığdıran bir beslenme yaklaşımı. Peking Union Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nden araştırmacılar, iki tip TRF'nin etkisini karşılaştırmak amacıyla 90 sağlıklı gönüllü arasında beş haftalık bir deneme gerçekleştirdi. Gönüllüler; (gıda alımının 06.00 ile 15.00 arasıyla sınırlandığı) erken TRF, (gıda alımının 11.00 ile 20.00 arasıyla sınırlandığı) gün-ortası TRF ve kontrol grubuna rasgele dağıtıldılar. İki TRF yaklaşımının da metabolizma üzerinde faydalı olduğu kanıtlandı, ancak bunların faydaları henüz tam olarak karşılaştırılmadı.
Nature Communications'da yayınlanan çalışmaya göre, erken TRF grubu, vücut hücrelerinin insüline tepki vermede ne kadar duyarlı olduğuna işaret eden insülin duyarlılığının iyileştirilmesinde, gün-ortası TRF grubuna göre daha etkiliydi. Yüksek insülin duyarlılığı, vücut hücrelerinin kan şekerini daha etkin kullanabilmesine olanak sağlayarak kan şekerini azaltıyor. Çalışmada herhangi bir ciddi ters etki bildirilmedi. Gün-ortası TRF grubuyla karşılaştırıldığında erken TRF grubu, hiçbir şey yemeden veya su dışında hiçbir sıvı içmeden geçirilen en az sekiz saatlik sürenin ardından ölçülen bazal kan şekeri değeri demek olan açlık şekerinde de iyileşme sağladı. Bu gruptaki gönüllülerde ayrıca toplam vücut kitlesinde düşüş, infamasyonda azalma ve bağırsak mikrobiyal çeşitliliğinde artış da meydana geldi. Araştırmacılar, iki TRF grubunun kalori alımının kontrol grubuna göre daha düşük olduğunu söylediler; bu durum, günlük yemek yeme süresini kısaltmanın günlük enerji alımını da sınırlayabileceğine işaret ediyor.
Öte yandan, iki TRF grubu arasında kalori alımı bakımından herhangi bir ciddi fark bulunmuyordu; bu da kalori alım miktarının sağlık göstergelerinin iyileşmesine yol açmadığına işaret ediyor. Araştırmacılar, daha ileri çalışmalarda, iki TRF yaklaşımının da dolaşımdaki şekeri azaltan insüline karşı duyarlılaştırıcı hormonun sirkadiyen ritmini ve periferik kan mononükleer hücrelerinde sirkadiyen genlerin ekspresyonunu etkilediğini de ortaya çıkardı. Araştırmacılar, bunun farklı TRF'nin metabolik sağlık üzerindeki etkilerinin sirkadiyen ritimle ilişkili olabileceğini gösterdiğini söylediler.
